ศิลปิน : คาราบาว
อุทาหรณ์ ของคนรุ่นเก่ามีชายชรา เป็นคนขี้เมางานการไม่ทำ แกกินแต่เหล้ากินตั้งแต่เช้า… ทุกวี่วัน
เหตุการณ์ผันแปร ให้แบมือขอทานร่อนเร่พเนจร แหล่งที่คนพลุกพล่านร่างกายซูบโซ ผิวตัวดํากร้านตัวสั่นสะท้าน… เพราะพิษสุราเรื้อรัง
เมื่อครั้งยังหนุ่ม แกเคยทํานาเคยเอาหลังสู้ฟ้า… ปลูกข้าวให้คนกินหนี้สินล้นตัว เพราะมัวแต่ทํานาไม่เคยเรียนรู้วิชา… ที่นาก็หลุดลอย
มาเป็นจับกัง ที่แบกหามวันยังคํ่าเหน็ดเหนื่อยแทบตายได้แต่ค่าแรงตํ่าตํ่าก็เป็นคนจน ย่อมเสียเปรียบเป็นประจํากลํ้ากลืนความชอกชํ้า… ถ้าไม่ทําก็อดกิน
ในยามจะกิน ไม่เคยเต็มอิ่มในยามจะนอน ไม่เคยเต็มตื่นหลับลงคราวใด ฝันร้ายทุกคืนสร้างความขมขื่น… จนจิตใจอ่อนแอ
ยามเจ็บไข้ ร่างกายสั่นสะท้านเพราะต้องใช้แรงงาน… ยิ่งกว่าใช้แรงวัวคนทุกคน ต้องทํางานเหมือนควายแต่หนี้สินยังมากมาย… เกิดเป็นควายดีกว่าคน
หมดสิ้นปัญญา ของชาวนาบ้านนอกร่อนเร่เข้ามา เป็นจับกังในบางกอกสูญสิ้นราคา เพราะแก่ชราหัวหงอกหาทางออกสุดท้าย… ด้วยสุราเมรัย
กินเหล้าเข้าไป ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่าหาเงินมาได้ ก็เอาไปกินเหล้ามันกลุ้มก็ยิ่งกิน ยิ่งกินก็ยิ่งเมาร่างกายก็ปวดร้าว โรคร้ายเข้าคุกคาม
เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอยเช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอยเช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอยเช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย
Leave a reply