ศิลปินเพลง และเพลงเก่ายุค 80 และ 90
ผลงาน-อัมพร รุ่งเรือง
รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส-ร้อง
ใจเย็น ๆ ไว้คนดี ผู้หญิงคนนี้ไม่หนีไปไหน
พักผ่อนเสียก่อนเป็นไร รีบร้อนไปได้ใช่คนอื่น ใช่คนอื่นไกล
หายหน้าไปเสียเนิ่นนาน ครอบครัวทางบ้านเขารู้ใช่ไหม
ว่าแอบมามีบ้านน้อยเก็บไว้ จึงคอยสนใจมิให้ไกลตา
มาพบกันทั้งที ผู้หญิงคนนี้มีแต่ความเสน่หา
เชิญเสพสุขให้เต็มอุรา โอกาสหน้าอาจไม่มี
เดือนเต็มดวงล่วงยามสอง ผู้หญิงสํารองนอนน้ำตาล้นปรี่
เขาจากไปด้วยความสุขศรี ส่วนตัวเรานี่ต้องอยู่ เดียวดาย
รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส – ร้อง
แบ่งเวลาไปหาฉันบ้าง
อย่าไปนอนค้างที่อื่นจมลืมห่วงฉัน
แบ่งเวลาไปหาฉันนี้สักวัน
วันเดียวเท่านั้น ฉันนี้ก็มีสุขใจ
เจียดไอกายให้ฉันสักหน่อย
ปล่อยให้ใจน้อยหลงคอยเฝ้าอยู่เคียงกาย
อยู่คนเดียวฉันนี้สุดแสนเปลี่ยวใจ
มีคู่หมั้นหมายคล้ายกับดังไม่มี
เดือนหนึ่งมีสามสิบเอ็ดวัน
ปลีกตัวไปหาฉันสักวันสักคืนคนดี
หลวมตัวเป็นรองเป็นสองรองรับเธอนี่
ห้องนอนห้องนี้ไม่มีเราอยู่คู่กัน
แบ่งเวลาไปหาฉันบ้าง
อย่าไปนอนค้างที่อื่นจนลืมห่วงฉัน
ปัดที่นอนรอรับเธออยู่ทุกวัน
ไม่เคยสักวันจะอยู่กับฉันทั้งคืน
ผลงานเพลง-ชัยรัตน์ วงศ์เกียรติขจร
ทำนองเพลงจีน
รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส-ร้อง
เมื่อเธอกับฉันมาพบกันใหม่ ดังเธอจุดไฟคุในอุรา
รอวันสุขสันต์อันสูงคุณค่า ถ้ามองแววตาคงจะรู้ใจ
หวันใจมิจริงเหมือนเก่า เห็นคุณค่าเราเพียงเครื่องผ่อนคลาย
พอกาลผ่านพ้นเธอก็แหนงหน่าย คิดยังไม่วาย ใจหวั่นร้อนรน
หากจริงใจแท้ในรักคราวใหม่ ยินยอมได้ไหมมีใครหนึ่งคน
คนที่ก่อนนั้นใจเคยหมองหม่น ทุกข์ทนเพียงไหน เธอย่อมรู้ดี
กลับมารักกันหนใหม่ ฉันคอยเตรียมใจลองดูอีกที
เปลวไฟแห่งรักจวนเจียนริบหรี่ เชื้อยังพอมีให้จุดลุกโชน
ผลงานเพลง – พรเลิศ สารานิยคุณ
รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส – ร้อง
ข้อยเป็นหลานย่าโม
อยู่เมืองโคราชสุโขไม่ใหญ่โตแต่ก็พอตัว
พี่มาจากกรุงอย่าทํามั่วซั่ว
จะรักกันต้องวางตัวให้ดีก่อนหนา
อย่ามองกันง่ายไป
คนเมืองโคราชหัวใจรักใครต้องจริงดังว่า
ไม่จริงอย่ามาเว้าเสียเวลา
โปรดไปให้ไกลดีกว่า อย่าทําโมโห
ถ้าจริงจริงจังจริงใจแน่นอน
ต้องไปสาบานเสียก่อนต่อหน้าย่าโม
ให้ย่ารู้หลานสาวท่านมีแฟนโก้
มีรักจริงใจไม่โอ่ แต่โชว์ความดี
ย่าช่วยเป็นพยาน
ให้รักจริงใจของหลานชื่นบานชั่วนาตาปี
ถ้าเขาหลอกลวงหลานช้ำฤดี
ย่าจงอย่าไว้ชีวีสาปส่งไปเลย.
ผลงานเพลง – จงรัก จันทร์คณา
รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส – ร้อง
เมื่อชมจนชินเขาก็โบยบินไม่กลับหวนคืน
ปล่อยเรากล้ำกลืนค่ำคืนครางครวญให้ป่วนหัวใจ
เสียดายกายงามที่เคยสดใส
ต้องหมดยองใยมัวหมอง
เมื่อก่อนคําหวานหวานเพียงน้ำตาลปานจะเชื่อมใจ
ก็ใครเล่าใครไม่หลงเริงใจยอมให้เขาครอง
แท้เป็นของเล่นตกเป็นที่สอง
ถึงจะหวังครองที่สองก็เลือน
ด้วยเขาไม่หมายที่จะจริงจัง
เขาเพียงแต่หวังเชือดเฉือน
น้ำตาท่วมตาเท่านั้นเป็นเพื่อนและช่วยกลบเกลื่นรอยช้ำ
อ่อนอกอ่อนใจระทมฤทัยใครจะเหลียวแล
นอกจากบาดแผลฝังตรึงอุราตราให้ไว้จํา
หวานเพียงวาจาอย่าไปเชื่อคํา
แผลแห่งระกําจําเป็นบทเรียน
คําร้อง – ทํานอง วินัย รุ่งอนันต์
รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส – ร้อง
หัวใจของใครหรือจะทานทน
เมื่อมาถูกคนที่เคยรักกันแปรปันใจ
ให้กับหญิงคนนั้นเฉิดฉันท์ลาวัลย์วิไล
มั่งมีเหนือใครเขาเลยทิ้งให้เราอกตรม
ยามจะนอนร้าวรอนดวงจิต
เฝ้าแต่คิดระบม มองดูดาวพร่างพราวนภา
ดั่งดวงตาของใครเคยหมายชม
บัดนี้เขาไปอ้อนออดกกกอดเกลียวกลม
กับคนสวยรวยรื่นรมย์ เชยชิดชมกันชื่นใจ
รักใครไม่เคยได้ดังใจปอง
ได้แต่เป็นรองนั่งมองเขาครองกันร่ำไป
วาสนาคนจนทนช้ำระกําหมองไหม้
เฝ้ามองหาใครที่มีดวงใจแน่นอน
จนจึงทําเหมือนน้ำท่วมปาก
ช่างลําบาก ยากจะวอน
ยามจะไปเขาไม่เคยลา
พอจะมาก็มาไม่แน่ไม่นอน
ทําเหมือนว่าเราเป็นทาสคอยปัดกวาดที่นอน
คนจนแม้จะมาก่อน ก็ร้าวรอนเป็นรองไป.
รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส
มีนาแปลงหน่อยต้องมาพลอยล่มจมอับเฉา
มองยังว่างเปล่าข้าวไม่มีหุงกินต่อไป
อดกันแล้วลูกหลาน โธ่..ชาวอีสานมีความผิดใด
สิบหกจังหวัดนั้นไซร้ตินฟ้าเทพไทจึงลงโทษทัณฑ์ เศร้า ๆ ๆ
ข้าวเคยไหวโยกล้อนาอยู่เขียวๆ
ลมซัดพัดเกรียวล้อคมเคียวอยู่ทุกวัน
บัดนี้โศกศัลย์พื้นดินมีขี้ฝุ่นคลุ้ง โอ โอ โอ่ เศร้า ๆ ๆ
ชลประทานไม่ผ่านพวกอีสานถึงจนหนักหนา
นายเอ๋ยนายข้าโปรดเมตตาช่วยมาแบ่งเบา
หากจนเพราะเกียจคร้านหมู่เฮาอีสานยอมให้ด่าเอา
ไม่ต้องรวยอย่างเขาเพียงขอให้เราได้มีข้าวกิน เศร้า ๆ ๆ
(ขอบคุณ .. คุณ W6202662 .. สำหรับเนื้อเพลงครับ)
เพลงแก้ ผู้หญิงมักเป็นเช่นนี้
รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส
ผู้ชายมักเป็นเช่นนี้
เจอะกันรักกันได้ทันที
เกิดความสัมพันธ์รักกันสุขี
หวานตรึงฤดีไม่หน่าย
ใครจะรังควาญกั้นกางขัดขวางนั้น
อย่าหวังอย่าหมายรักกันเสียอย่าง
ใครจะจ้างช้างพลายฉุดให้ตายก็ไม่สะเทือน
เข็นมันไม่เคลื่อนสักครา
ผู้ชายมักเป็นเช่นนี้
ชื่นกันแค่ปีก็ระอา
ใหม่ก็หวานมันเก่าพลันชืดชา
น่าเวทนาเหลือข่ม
จงอย่าไปชมชื่นเลย
อกเอ๋ยเดี๋ยวจะตรมขื่นขมเหมือนฉันโง่เง่า
จึงต้องเศร้าเหงาซม
ชื่นเชยชมความรักแค่ปีรักโดนขยี้ป่นเลย
(ขอบคุณ .. คุณฟ้าสีเทา.. สำหรับเนื้อเพลงครับ)
ช่างเขาเถิดนะหัวใจ
เมื่อคนที่เรารักใคร่ปันหัวใจแบ่งให้คนอื่น
เขาไม่รักเราก็เอารักของเรากลับคืน
ให้เขาไปหาคนอื่นตามชอบใจอย่าไปนึกถึง
ช่างเขาเถิดนะหัวใจ
เขาทำเราไว้อย่างไรเขาก็จะได้อย่างนั้นวันหนึ่ง
ข้าวเปลือกเมล็ดเดียวไก่มองว่างามสุดซึ้ง
พลอยสวยกระด้งทองหนึ่งไม่พอดึงสะดุดหัวใจ
ร้องไปเถิดถ้าร้องเพื่อล้างลูกตา
เพื่อหลับแล้วตื่นขึ้นมาลูกตาจะได้สวยใส
แต่ถ้าร้องเพื่อให้เขามาอาลัย
อายตัวเองบ้างนะใจเขาจะว่าได้ไม่มีน้ำยา
ช่างเขาเถิดปล่อยเขาไป
จงล้างขัดถูห้องใจให้นวลใยผ่องใสดีกว่า
เผื่อวันหน้ามีคนดีๆ มาเยือนชายคา
จะได้ไม่ต้องเห็นหน้าใครยื่นมาเกะกะหัวใจ
(ขอบคุณ .. คุณฟ้าสีเทา .. สำหรับเนื้อเพลงครับ)
รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส ขับร้อง
นี่หรือคนซื่อที่ฉันแสนรัก
คนดีที่เคยรู้จักคนรักที่เคยบูชา
กลับมาแปรเปลี่ยนไปได้หลายหน้า
โอ้เอ๋ยโอ้อนิจจาสมคำเขาว่าดังธารน้ำไหล
หน้าฉันก็ยังคงใช้หน้าเดิม
ไม่มีส่วนใดไหนเพิ่มแต่งเติมให้เป็นหน้าใหม่
แต่เธอกลับจำหน้าฉันไม่ได้
สบตาแกล้งทำเฉยไปเหมือนมองเสาไฟอยู่ริมทางเดิน
บุญเธอที่มีที่ไป
ทำฉันให้หลงไว้ใจจึงช้ำจนยับและเยิน
เหลือทนกับความห่างเหิน
ช้ำใจกับการหมางเมินเยื่อใยเหมือนไม่เคยมี
กราบหมอนสวดมนต์ก่อนนอนทุกครา
อย่าให้หลับฝันเห็นหน้าคนหัวใจสิ้นปรานี
ให้ฉันฝันว่านอนกอดผียังดี
แต่อย่าให้สักแม้นาทีฝันเห็นหน้าดีใจผีอย่างเธอ
(ขอบคุณ .. คุณฟ้าสีเทา.. สำหรับเนื้อเพลงครับ)