หากจะกล่าวถึงศิลปินกลุ่มหญิงล้วน ในวงการเพลงบ้านเรานั้น มีอยู่ไม่มากนัก และยิ่งถ้าถามหาถึงคุณภาพของงานเพลงด้วยแล้ว ยิ่งนับตัวได้ และหนึ่งในนั้น คือศิลปินกลุ่มที่มีชื่อว่า BUDOKAN นั่นเอง
จุดเด่นของศิลปินสาวกลุ่มนี้ คือเสียงร้องของอินทร์…นักร้องนำ (ร่างใหญ่) ที่สามารถถ่ายทอดอารมณ์เพลงรักเหงาๆ เศร้าๆ ออกมาได้กินใจดีเหลือเกิน และไม่เพียงเท่านั้น เพลงสนุกๆ เธอก็ยังก็ยังถ่ายทอดออกมาได้เหลือร้ายเช่นกัน ยิ่งมาประกอบกับแนวดนตรีป๊อปใสๆ สบายๆ ของพวกเธอด้วยแล้ว มันยิ่งสอดประสานรับกันได้อย่างสอดคล้องเอามากๆ เลยทีเดียว
หลายปีก่อน พวกเธอแจ้งเกิดด้วยเพลง “ขอให้เหมือนเดิม” กับเนื้อหาเพลงที่แสนจะบาดลึกลงไปกลางหัวใจวัยรุ่นไทยทุกคน…”ไม่ต้องรักเท่าฟ้า แต่ขอให้รักเท่าเดิม ไม่ต้องมีเพิ่มเติม แต่รักไม่น้อยลงไป ไม่ต้องรักจนชั่วนิรันด์ ตราบที่ฉันนั้นยังหายใจ …ขอให้เหมือนเดิม” มันยังบาดลึกในใจใครหลายคนมาจนถึงทุกวันนี้
พวกเธอหายไปหลายปี คล้ายกลับว่าจะลาวงการไปแล้ว แต่แล้ววันดีคืนดี พวกเธอก็กลับมาพร้อมกลับอัลบั้มให่ล่าสุด ที่ชื่อ ว่า “เย้…เย” ที่กำลังมาแรงแซงโค้ง และหลายเพลงกำลังก้าวเข้าสู่ความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ
ในภาพรวมของงานชุดนี้ หากเทียบกับงานชิ้นแรก ผมว่ากลิ่นไอและลีลาค่อนข้างใกล้เคียงกันมาก คือเป็นป๊อปใสๆ ดนตรีง่ายๆ ไม่มีอะไรซับซ้อน แต่โดดเด่นและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ด้วยลีลาและน้ำเสียงของนักร้องนำ…อินทร์ คนเดิมนั่นเอง
งานทั้งอัลบั้มนี้ โดยรวม ผมถือว่าอยู่ในระดับที่ใช้ได้ และทำออกมาได้ดีเลยทีเดียว ดนตรีแม้จะดูง่ายๆ แต่ก็ไม่ถึงกับไม่มีอะไรเสียทีเดียว เพราะยังมีลีลา ลูกเล่นในแต่ละเพลงที่แตกต่างกันออกไป เรียกว่า “ง่ายแต่ไม่ธรรมดา” ครับ
เพลงที่ผมชอบที่สุดของงานอัลบั้มนี้ ผมยกให้เพลงเหงาๆ เศร้าๆ กึ่งให้กำลังใจอย่าง “เหนื่อยหรือเปล่า” แค่ขึ้นต้นด้วยเสียงร้องอันแสนเศร้าและเหงาดายของนักร้องนำ ผมก็ชอบเสียแล้วครับ เป็นน้ำเสียงที่ถ่ายทอดอารมณ์ห่วงหาและอาทรได้เป็นอย่างดี ดนตรีคลอช้าๆ และสอดประสานด้วยลูกเล่นเป็นระยะๆ พอไม่ให้ดูว้าเหว่าจนเกินไป เนื้อหาของเพลงก็แสนจะลงตัว และอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ลองไปฟังดูเอาเองก็แล้วกันครับ ….“หยุดตรงนี้ก่อน อยากให้เธอผ่อนคลายให้ใจหายเศร้า จะกอดเธอไว้ ในยามเธอเหงา จะร้องเพลงรักเบาๆ กล่อมเธอ” อะไรมันโรแมนติกไปกว่านี้ไม่มีอีกแล้วครับ
เพลงต่อมาที่อยากนำเสนอ คือเพลงที่ชื่อว่า “บางคน” เป็นเพลงที่เหงาๆ เศร้าๆ กับจังหวะดนตรีที่เนิบๆ แต่มีสีสันขึ้นมาหน่อย ด้วยลีดกีตาร์ท่อนสร้อยที่บาดลึกดีเหลือเกิน เพลงๆ นี้เด่นที่เนื้อหาของเพลง ที่เขียนออกมาได้อย่างเข้ากันกับสไตล์ของบูโดกัน ผมชอบเนื้อหาเพลงมากๆ …“แค่บางคน ฉันเป็นได้เพียงแค่นั้น แค่นั้นฉันรู้ตัวฉันดี แค่บางคน ฉันมาได้ไกลแค่นี้ แค่นี้ แค่รักเธอกว่าทุกคน แค่บางคน ที่รักเธอกว่าทุกคน” โอ้ว…ฟังแล้วอยากจะเคลิ้มเสียจริงๆ ครับ
อีกเพลงหนึ่งที่อยากแนะนำให้ฟัง และอยู่ในไลน์อารมณ์เดียวกันกับสองเพลงแรก ก็คือเพลง “ไม่เห็นใคร” เพลงๆ นี้แม้ว่าความน่าสนใจ และความลงตัวจะสู้ 2 เพลงแรกไม่ได้ แต่ก็ถือว่าเป็นเพลงที่ทำออกมาได้น่าฟังเอามากๆ อีกเพลงหนึ่ง โดยเฉพาะภาคดนตรีที่โชว์ลูกเล่นของเสียงเปียโน ที่วิ่งล้ออารมณ์เหงาๆ เศร้าๆ ได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ข้ามมาฟากเพลงที่มีจังหวะจะโคนกันบ้าง เพลงเอกชื่อเดียวกับอัลบั้มอย่าง “เย้…เย” ก็ถือว่าอยู่ในข่ายเพลงน่าฟังและทำได้อย่างค่อนข้างลงตัวเหมือนกัน เสียงร้องใสๆ บรรยากาศเพลงโปร่งๆ โล่งๆ บ่งบอกถึงอารมณ์เบิกบานอันเนื่องมาจากความรักได้เป็นอย่างดี ฟังแล้วโลกดูสดใสขึ้นเป็นกองครับ
ตามมาด้วย “คนใจร้าย” ที่จัดได้ว่าเป็นเพลงที่จิ๊กโก๋สุดๆ ของงานอัลบั้มชุดนี้ ดนตรีสวิงนิดๆ ล้อกับลีลาออดอ้อนแกมประชดของเนื้อหา ส่งให้กลายเป็นเพลงที่มีน้ำมีนวล และน่าสนใจไปอีกแบบ ลงตัวทั้งลีลาดนตรี เนื้อหา และเสียงร้อง ผมชอบท่อนสร้อยจริงๆ ครับ กวนๆ ยวนๆ แกมประชดประชันดีครับ รวมไปถึงเสียงกีตาร์โซโลที่ติดกลิ่นไอละตินนั่นด้วย น่าฟังและกระตุกอารมณ์ได้ไม่น้อยเลยครับ
ไม่เพียงเท่านั้น เพลงๆ อื่นๆ ที่เหลือ ก็ล้วนแต่น่าฟังทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น “ร้องไห้ด้วยคน” “ใจ” หรือ “อย่าจากบ้านไปนาน” ซึ่งล้วนแล้วแต่ทำออกมาได้นิ่มนวล น่าฟัง และจัดว่าไม่เสียฟอร์มบูโดกันก็แล้วกันครับ
โดยรวม ผมว่างานชิ้นนี้ เป็นอัลบั้มอีกอัลบั้มหนึ่ง ที่ทำออกมาได้ในระดับดีเลยทีเดียว ไม่เสียแรงที่หายไปนาน แฟนๆ บูโดกัน เชื่อว่าเมื่อได้ฟังแล้ว คงมีแต่เสียงปรบมือกันถ้วนหน้า คุณภาพ ลีลา และความเป็นบูโดกัน ยังอยู่ครบถ้วนครับ
ไม่มีบทสรุปอื่นใด นอกจากจะบอกว่า งานชิ้นนี้ของ “บูโดกัน” ถือว่าเป็นอัลบั้มที่ดีอีกชิ้นหนึ่งของวงการเพลงบ้านเราเลยทีเดียว ใครที่ชอบเพลงป๊อปง่ายๆ สบายๆ ผมว่านี่คือคำตอบที่คุณไม่ควรพลาดครับ