นกน้อยในฟ้ากว้าง
รุ่งอรุณยามเช้า
สดชื่นใจยิ่งนักทุกยามเพลิดเพลินอุราด้วยบทเพลง
นกเริ่มจากรังโบกโบยสู่ท้องนภาร่าเริงวันใหม่
ฟ้านั้นไกลไม่เคยจะหวั่นท้อเลย
*ไปที่ฟ้าด้วยกัน หนึ่ง สอง สาม
ออกแรงบินทะยานสู่ฟ้าชีวิตเกิดมาควรจะคิด
ขอเพียงนึกสักนิดไม่หวั่นผู้ใดทั้งนั้น
บินคือหัวใจแรงใครไหนกันที่จะคอยยื้อดันให้เราบิน
เปรียบคนดั่งนก
ตกอยู่ไม่ยอมทุกข์ตรมเศร้าซมโดดเดี่ยวและเปลี่ยวใจ
เพื่อสู้สักคราเกิดมาทุกคนไม่พ้นความเศร้า
ดูนกซิเราไม่เคยกอดเข่าน้อยใจ
(ซ้ำ*)
เมื่อเกิดเป็นมนุษย์
สุดจะดียิ่งนักรักควรจะมีให้กันปันแบ่งไป
นกนั้นต่างเรากลับมีรักพลังสู้ไปไม่หวั่น
แพ้นกมันเย้ยเรานั่นแสนอาย
(ซ้ำ*)
ที่จะคอยยื้อดันให้เราบิน ที่จะคอยยื้อดันให้เราบิน
สุขใจยามเมื่อลอยอยู่เหนือดิน นก
(ขอบคุณ ..คุณฟ้าสีเทา.. สำหรับเนื้อเพลงครับ)
Leave a reply